Zijn kleutercollega maakte van de wisseling van partner gebruik om de klas leeg te halen. Ze keek er al een jaar naar uit, zei ze. Overbodige spullen mochten de klas niet meer in en rommel ging de klas uit. Bij elk voorwerp vroeg ze zijn mening, tot hij vond dat hij teveel moest nadenken en haar onvoorwaardelijke toestemming gaf om alles wat ze overbodig achtte tot rommel te verklaren. Ze was blij. Een schilderijtje gemaakt door een jongetje dat inmiddels de middelbare school heeft afgrond, twee kleutermaillots uit de verkleedkist en een enorm stuk vlees van plastic, misschien een karbonade, verdwenen met tientallen gelijksoortige voorwerpen in de afvalbak. In het speelkeukentje waren twee bordjes en twee stuks bestek genoeg om leuk mee te spelen, vond zijn collega. De rest gooide ze weg. Even daarvoor mocht hij een keuze maken tussen een rieten kinderwagentje met drie wieltjes - het vierde was kwijt - en een wandelwagentje met vier wielen.
‘Eén wagentje is genoeg.'
Dat werd het wagentje met vier wielen. De kleuters zouden hem dankbaar zijn, hoopte hij.
De muurkast die een andere kleuterjuf hen benijdde, propten ze vol met rommel, want soms is weggooien eng en dan is het makkelijker om het uit te stellen. Het nieuwe bureau konden ze niet weggooien. Een bureau is voor een kleuterjuf niet nuttig en voor de kleuters te hoog, maar de directie wilt een bureau in de klas, dus het bleef staan. Uit respect voor de verademing die de opgeruimde klas was, hielden ze het bureaublad leeg. Al de eerste schooldag kregen ze dat niet voor elkaar.
Een klas zonder kinderen is een zalige plek. Ruim, leeg en ordelijk, zeker na het grote weggooien. Een klas met kinderen is ook een zalige plek, maar verzadigd met lawaai. De belangrijkste taak van de leerkracht is dat lawaai dempen. Bij de oudste kinderen helpt strengheid, bij kleuters helpt dat ook, maar niet langer dan heel even.
Als een vreemdeling begaf hij zich tien jaar geleden onder de kinderen. Hij dacht dat hij goed met ze overweg kon en dat bleek zo te zijn. Nog steeds is dat de reden waarom hij elke werkdag naar school fietst.
De betekenis van deze novelle ligt in wat ontbreekt in het leven van de hoofdpersoon: vriendschappen, tastbare erotiek, teleurstellingen en verdriet.
Roman, 41.000 woorden
2019
© Dion Delahaye
diondelahaye@gmail.com