Dani

De barbecue was reuzegezellig. Toen het vlees op was en de kolen begonnen af te koelen, begon er wat onrust te dagen in Dani’s hersenpan. De ooraak was niet zozeer de emotioneel gebeurtenis van de vorige dag, die erom schreeuwde om met haar man te worden gedeeld, maar de nabijheid van Gerard. Shit, had ze moeten vinden, maar inplaats daarvan genoot ze van de aandacht die hij haar gaf en de fijne dingen die hij zei, zoals dat het bedrijf jaren geleden had moeten sluiten als Dani er niet was geweest en dat er een ontzettend fijne werksfeer was, ook voor het productiepersoneel, en dat dat allemaal aan haar te danken was. Marina en Amir zaten er bij wijze van sprekend gapend bij, maar daar merkte Dani niets van.

Gerard was een heel ander type dan Amir. Hij was niet ingetogen, maar expressief, niet bescheiden, maar normaal, dat wil zeggen trots op zichzelf en wat hij had bereikt. Hij deed niet of hij overal bedenkingen bij had, maar was open en enthousiast, zoals zijzelf op haar beste momenten op het werk. En hij was niet zo’n precieze regelneef, die alles van tevoren in detail overdacht en steeds weer nieuwe smoezen bedacht om spontaniteit om zeep te helpen, hoewel Dani even vergat dat zij die kant van hun symbiose vertegenwoordigde en dat Amir haar op dat vlak uit respect tegemoet kwam. Dat gebeurde namelijk in hechte relatie: de eigen onaangename eigenschappen worden na verloop van tijd op de partner geprojecteerd. Zo was het oorspronkelijk Dani die liever de vakantie’s in Nederland wilde doorbrengen, zeker met kinderen, maar de laatste jaren werd het Amir verweten, die te saai was om zich over de grens te wagen. Ze beklaagde zich erover bij Gerard en Tineke, die haar en haar gezin wilde meetronen naar exotische eilanden.